3 wrzesień 2015
(od 4 lat)
11:00 – 13:00
Temat: Bohaterowie polskich bajek PLASTUŚ
Bajki to ulubione, najbliższe formy literackie dzieci, które towarzyszą im niemalże od pierwszych chwil życia. Każda bajka nie tylko wzbogaca doświadczenia i wyobraźnię dziecka to także antidotum na każde niepowodzenie w życiu naszych pociech. Najmłodsi chętnie utożsamiają się z bohaterami bajek, dzięki czemu czują, że nie są sami ze swoimi zmartwieniami i widzą, że inni też mają problemy i potrafią sobie z nimi poradzić.
Literatura ma olbrzymi udział w rozwoju osobowości dzieci, kompensuje wszelkie niedostatki w zaspokojeniu potrzeb, pomaga utrzymywać równowagę emocjonalną, a także chroni przed negatywnymi emocjami, smutkiem, żalem, lękiem, gniewem, uczy nowych zachowań i daje wzorce osobowe. To tu świat realny jest połączony ze światem fikcyjnym, dobro zwycięża zło, zachowany jest porządek moralny, wzorzec kulturowy.
Jednym ze sposobów zakorzeniania miłości do Polski bądź fascynacji do języka polskiego może być przybliżenie naszym dzieciom dawnych polskich bajek. Bajek, które wciąż tak lubimy, za którymi tęsknimy, i które wspominamy z sentymentem. Bohaterowie polskich produkcji są zabawni i przyjaźni, mają uśmiech na twarzy. Dotykają ich problemy z otoczenia naszych dzieci. Przedstawiają rozwiązania proste i praktyczne, używając przy tym rzeczy z otaczającej nas rzeczywistości.
Moim głównym celem jest zaznajomić przedszkolaki z cennymi treściami polskich bajek. Pragnę byśmy bawili się głównymi bohaterami i zaprzyjaźnili się z nimi na różne sposoby. Czy to przez zaśpiewanie piosenki, czy urządzenie przedstawienia kukiełkowego, czy pokolorowanie konturu z postacią głównego bohatera albo rozbudzanie wyobraźni przez wymyślanie jego dalszych przygód.
„Plastusiowy pamiętnik” to opowieść Marii Konopnickiej, napisana w 1931 roku (drukiem 1936).
Jest to pouczająca, mądra, pełna ciepła i humoru historia o wzbudzającym sympatię, maleńkim ludziku z plasteliny, który opisuje w pamiętniku swoje przeżycia opowiadając o przyjaźni i poznawaniu świata. Chociaż Plastuś liczy już sobie przeszło osiemdziesiąt lat, to nieprzerwanie z tą samą żarliwością co kiedyś oddziałuje na dzieci. Ulepiła go Tosia, mała dziewczynka uczęszczająca do pierwszej klasy.
Plastuś jest bardzo maleńki nosi zielone majteczki, ma duże uszy i mały nosek przypominający kartofelek, mieszka w Tosinym piórniku wraz ze swoimi sąsiadami: Ołówkiem, Gumką Myszką, Stalówkami, Piórem, Scyzorykiem, Linijką i Kredkami.
Temat: Wiersze Jana Brzechwy – ćwiczenia fonetyczne
Prawdopodobnie wszyscy Polacy pamiętają z dzieciństwa wiersze Jana Brzechwy. Naszymi nieodłącznymi przyjaciółmi byli wówczas: „zachwycona swym powabem” Samochwała, Sójka, bez skutku wybierająca się za morze, Kłamczucha, Leń, który twierdził, że jest okropnie zmęczony, Hipopotam zakochany w Żabie i inni. Autor tych krótkich utworów bawił, jednocześnie pokazując młodym słuchaczom, które zachowania i postawy są właściwe, a które naganne.
Poza tą bardzo istotną nauką teksty te mają również inną wartość edukacyjną. Wielokrotnie odczytywane na głos i zapamiętywane, gruntują oprawną wymowę. Najpierw słuchanie, a potem samodzielne powtarzanie fragmentów tekstu pozwala młodemu słuchaczowi na opanowanie wymowy skomplikowanych połączeń wyrazowych.
Dużą wartość utworów Brzechwy stanowi również ich warstwa leksykalna. Wyjaśnianie trudnego słownictwa, szukanie synonimów oraz negocjowanie znaczenia wprowadzą do nauczania wymowy wiele ciekawych elementów, które rozbudują zasób słownictwa dzieci oraz poszerzą jego wiedzę o polskiej kulturze.
Wiersze przeznaczone dla dzieci z reguły prezentują treści neutralne, nieskomplikowane. Praca z takimi tekstami jest naznaczona tym, co w oczywisty sposób kojarzy się z dzieciństwem, czyli niewinnością, prostotą, bezpieczeństwem.
Na zajęciach będziemy bawić się słowami i frazami z zabawnych, rymowanych utworów Jana Brzechwy np.
Jak pan może Panie Pomidorze
A to feler westchnął seler
Zamknij buzie arbuzie
A to heca rzekła świeca itp.